W okresie rozwoju płodowego organizm ludzki jest szcze­gólnie wrażliwy na działanie promieniowania. Przyczyną jest duża promienioczułość intensywnie dzielących się komórek. Skutki napro­mieniowania rozwijającego się organizmu mogą być różne i zależą od okresu ciąży i dawki działającego promieniowania.

Napromieniowanie jaja zapłodnionego przed jego za­gnieżdżeniem się w macicy może prowadzić do jego śmierci. Najczęst­sze zmiany i wady rozwojowe występują przy napromieniowaniu za­rodka w 5 —6 tygodniu rozwoju licząc od chwili zapłodnienia. Na pod­stawie doświadczeń na zwierzętach można sądzić, że napromieniowa­nie zarodka ok. 28 dnia ciąży powoduje największą liczbę zgonów po urodzeniu. Pierwsze tygodnie ciąży są okresem szczególnie wysokiej wrażliwości. Napromieniowanie płodu 5 — 6-tygodniowego po­woduje mniejsze zmiany niż płodu młodszego. Najczęściej spotykanym skutkiem napromieniowania jest ogólne zahamowanie rozwoju. Naj­częściej występującymi zmianami są: uszkodzenia mózgu (małogłowie, mongolizm, opóźnienie rozwoju umysłowego, wodogłowie, za­burzenia rozwoju rdzenia kręgowego), uszkodzenia kośćca (wa­dy budowy i kostnienia czaszki, rozszczep podniebienia, wady rozwoju kończyn), uszkodzenia oczu (zaćma) oraz wady rozwojowe gruczołów rozrodczych, zniekształcenia małżowin usznych.

Z genetycznego punktu widzenia napromieniowanie kobiety ciężar­nej jest równoznaczne z napromieniowaniem dwóch osób, mutacje mo­gą bowiem wystąpić zarówno w komórkach rozrodczych matki, jak i w komórkach przyszłego dziecka.