Badania USG wchodzą w zakres diagnostycznych metod obrazowania (wizualizacji) narządów. Są badaniami dodatkowymi i ich wyniki zawsze muszą być interpretowane w oparciu o dane z historii choroby i wyniki innych badań dodatkowych. Obrazy USG często nie są charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej, np. obraz USG ropnia i krwiaka w jamie brzusznej może być identyczny, dlatego też podstawą rozpoznania muszą być objawy kliniczne jednostek chorobowych, mogące bardzo różnić się od siebie.
Badania USG są komplementarne w stosunku do innych technik obrazowania narządów, np. badania rentgenowskiego, komputerowej tomografii czy badania izotopowego. Przykładem komplementarności badań może być diagnostyka guzków tarczycy. Wyczuwalny badaniem palpacyjnym guzek w miąższu tarczycy jest wskazaniem do wykonania badania izotopowego, czyli scyntygramu. Na podstawie scyntygramu uzyskuje się informacje o rozkładzie izotopu promieniotwórczego w miąższu tarczycy i stopniu jego gromadzenia w guzku tarczycy (guzki zimne, ciepłe i gorące). Stwierdzenie w oparciu o scyntygram, że guzek jest np. zimny, tj. nie gromadzi izotopu, nie pozwala na dokładne określenie jego charakteru i dalszą diagnostykę różnicową. Diagnostyka ta jest możliwa dopiero w oparciu o badanie USG, które pozwala na określenie, czy zimny guzek jest torbielą czy też zmianą litą, a jeśli zmianą litą, czy ma cechy łagodnego gruczolaka czy też innej zmiany nowotworowej.
Badania USG są kompleksowe. Oznacza to, że zawsze w czasie każdego badania USG bada się wszystkie narządy możliwe do zbadania tą metodą w danej okolicy ciała. Na przykład badając któryś z narządów jamy brzusznej uwidacznia się i ocenia zmiany morfologiczne w wątrobie, drogach żółciowych, trzustce, śledzionie, dużych naczyniach jamy brzusznej, aorcie i żyle głównej dolnej, w nerkach, przestrzeni zaotrzewnowej i w narządach miednicy małej.
Zaletą badań USG jest praktycznie brak przeciwwskazań do ich wykonania. Jako badania nieinwazyjne (nie udowodniono szkodliwego działania fal ultradźwiękowych o częstotliwościach 1,5-10 MHz, stosowanych w badaniach USG), wykonuje się je niezależnie od stanu chorego, wieku, ciąży, nawet w okresie laktacji. Ponieważ wszystkie aparaty ultradźwiękowe są przewoźne lub przenośne, badania USG wykonuje się przyłóżkowo na salach porodowych, w izbach przyjęć, na oddziałach intensywnej opieki medycznej, na salach operacyjnych i w miejscu zaistnienia urazu. Monitoruje się za ich pomocą postępy w leczeniu różnych stanów chorobowych, np. przy zachowawczym leczeniu ropni w jamie brzusznej, zmian w trzustce po wystąpieniu objawów jej ostrego zapalenia, a także różne stany fizjologiczne, jak rozwój ciąży czy owulację.
Badania USG, jako najtańsza z metod obrazowania narządów, mogą zastąpić inne, droższe lub bardziej obciążające pacjentów metody diagnostyczne, albo przynajmniej zmniejszyć częstotliwość ich wykonywania. Badania te nadają się jako badania przeglądowe w diagnostyce różnych chorób w dużych grupach populacyjnych. Przykładem zastępowania przez badania USG innych badań jest diagnostyka kamicy pęcherzyka żółciowego do niedawna oparta na badaniach radiologicznych – cholecystografii czy cholangiografią Innym przykładem ograniczenia czy zrezygnowania z badań rentgenowskich jest ultrasonograficzna diagnostyka chorób nerek i układu moczowego. Obrazy USG tego narządu wystarczają do rozpoznania np. torbieli czy torbielowatości nerek, guzów nowotworowych, nawet objawów towarzyszących przerostowi gruczołu krokowego.
Wprowadzenie USG do badań mózgu u niemowląt przez niezarośnięte ciemiączko, czy badań USG przy podejrzeniu niedorozwoju stawów krzyżowo-biodrowych, pozwoliło zastąpić bardzo obciążające dla dzieci badania radiologiczne